Netwerken is denken aan elkaar
Afgelopen vrijdag reed ik aansluitend aan Netwerkclub 0492 naar een afspraak in Someren. Ik was aan de late kant. Toen ik wilde bellen dat ik later was kwam ik tot de ontdekking dat ik was vergeten het telefoonnummer en adres van deze klant goed in mijn agenda te zetten. Ik moest dus naar kantoor bellen omdat ik van afstand niet in ons klantenbestand kan. Helaas hebben we hiervoor niet echt een goed computersysteem. Het lukt toch om op het juiste adres aan te komen. Een prachtig statig pand! Dit moet wel een bedrijf zijn dat goed draait. Alhoewel, de tuin zag eruit alsof er al jaren geen goed onderhoud gepleegd was. Een keer me de schoffel en heggenschaar er doorheen kan geen kwaad. Eenmaal aangekomen bij de voordeur vroeg ik me toch af of ik wel bij het juiste pand stond. Er was helmaal geen reclame aan de buitenkant van het pand te vinden. Een lichtbak op de gevel of een folie op het raam zou hier niet misstaan. Ik belde toch aan en mijn afspraak opende de deur. Nadat ik me had voorgesteld vroeg ik waarom er geen reclame op het pand aanwezig was. De klant vertelde mij al een hele tijd te worstelen met de identiteit van zijn bedrijf. Hij zegt te willen wachten met reclame totdat hij hier duidelijkheid over heeft en er een nieuw logo ontworpen kan worden. Dan kan ik ook eindelijk een keer die versleten bedrijfskleding laten vervangen zegt hij. Eenmaal binnen viel het op dat het er ook binnen maar armoedig uit zag. De boel mag nodig een keer opgefleurd worden dacht ik bij mijzelf. Een mooi zijdeboeket zou al wonderen verrichten. Ik werp een blik richting de werkplekken op dit kantoor. Zie ik dat nou goed? Werken jullie nog op een Compaq Presario 7220? Die dingen horen toch in een museum? Die worden tenminste niet gehackt geeft meneer aan. Tegenwoordig weet je maar nooit via welke weg die hackers in zwarte hoodies naar binnen komen.
We zitten aan de koffie en ik vraag aan de klant wat ik voor hem kan betekenen. Er blijkt heel wat te spelen op privé en zakelijk vlak. Het gaat al jaren niet goed tussen hem en zijn vrouw. Nu blijkt ze met carnaval ook nog vreemd gegaan te zijn. Hij wil er zo snel mogelijk vanaf, maar het wel juridisch goed regelen. Zodat zijn bedrijf er geen schade van ondervindt. Naast de scheiding blijkt deze klant ook te zorgen voor zijn bejaarde vader. Een hele kluif naast het runnen van een bedrijf en de scheiding. Hij kan wel iemand gebruiken die de woning van zijn vader wekelijks schoon maakt. Het gesprek krijgt een wending naar zijn bedrijf. Gelukkig, meer mijn cup of tea. Zijn onderneming loopt niet meer zo goed na corona, hij heeft nog schulden waar hij niet vanaf denkt te komen. Ik attendeer meneer op de WHOA. Ik heb die term ooit ergens voorbij horen komen en het klinkt wel interessant. Hij vraagt mij hierover het hemd van mijn lijf. Helaas ben ik geen expert in de WHOA, hiervoor moet je echt niet bij mij zijn. Meneer geeft aan dat als hij het over kon doen hij geen personeel meer zou aannemen. Al dat gezeik met verzuim. Ze vallen mij ook nog eens lastig met hun financiele problemen, ik ben geen financieel adviseur of coach zegt hij boos.
Als echte ondernemer zit hij gelukkig niet stil. Hij heeft plannen voor het opstarten van een nieuw bedrijf. Online verkoop van een heel bijzonder product. Hij weet alleen nog niet zo goed waar hij moet beginnen om dit online te verkopen, een goede website met een goede webshop is in ieder geval een must. Hij weet ook dat social media tegenwoordig goed werkt. Maar hoe presenteer je het product goed op social media? Ook wil hij geen gedoe krijgen met klanten. Hij wil in ieder geval goede algemene voorwaarden op laten stellen. Hier heeft hij zelf namelijk geen kaas van gegeten. De administratie is ook nog een obstakel, bij zijn huidige onderneming was dit ook al niet goed gegaan. Voorheen had zijn oom dat altijd voor hen gedaan. Echter die had onlangs te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek is en niet heel lang meer te leven heeft. De oom had dus natuurlijk andere dingen aan zijn hoofd omdat hij zich aan het orienteren was op zijn naderende afscheid. Het moet wel een heel bijzondere uitvaart worden.
Ik vraag hem of hij nog wel tijd heeft voor wat ontspanning. Ik heb niet eens tijd om mijn eigen kleding te wassen zegt hij, laat staan om een keer te ontspannen. Meneer geeft aan graag een keer met vrienden een hapje te willen gaan eten bij een goed en uniek restaurant. Een lekker drankje erbij, even alle zorgen vergeten.
Na het levensverhaal aangehoord te hebben schud ik meneer zijn hand en spreek ik de wens uit dat hij binnekort in rustiger vaarwater terecht komt. Als dat zo is proosten we samen met een lekkere fles champagne zegt hij. We lopen samen naar buiten. Daar zie ik onder de auto van meneer een plas olie liggen, hier wijs ik hem op. Had ik maar een goede autogarage in de buurt zegt hij. Mijn vaste garage is veel te duur, om over de service maar te zwijgen!
Terug in de auto naar kantoor denk ik nog eens na over wat voor ellende deze man allemaal meemaakt. Je zou er zo een goede film over kunnen maken...
En dan ineens valt het kwartje, ik was met stomheid geslagen en kon wel janken. Al die kansen.... en ik heb ze allemaal gemist! Ik had deze meneer heel goed van dienst kunnen zijn. Niet alleen, maar samen met alle leden van Netwerkclub 0492.
Dit verhaal is geschreven door Rob van Dijk van Veldsink - Bekx, verzekeringen en hypotheken.